Vernici danas obeležavaju Đurđic, praznik posvećen Svetom Đorđu

Srpska pravoslavna crkva i vernici danas, 16. novembra, obeležavaju Đurđic — praznik posvećen Svetom Georgiju, jednom od najpoštovanijih svetitelja u srpskom narodu i zaštitniku mnogobrojnih domova. 

Iako nije obeležen crvenim slovom, Đurđic je duboko ukorenjen u narodnoj tradiciji i predstavlja jednu od najčešće slavljenih krsnih slava.

Sveti Georgije, poznat kao hrabri velikomučenik, slavi se dva puta godišnje: 6. maja kao Đurđevdan, u spomen na njegovo stradanje, i 16. novembra kada se crkva seća prenosa njegovih moštiju iz Nikomidije u Lidu Palestinsku. U hrišćanskom predanju ostao je upamćen kao vojnik koji je nepokolebljivo ispovedio svoju veru uprkos naredbama cara Dioklecijana, zbog čega je 303. godine stradao mučeničkom smrću.

U ikonopisu se Sveti Đorđe najčešće prikazuje kao konjanik koji kopljem savladava aždahu — simbol borbe dobra protiv zla. Međutim, na ikonama koje su posvećene Đurđicu prikazan je bez konja, stojeći, sa kopljem ili mačem. U pravoslavnoj tradiciji zauzima posebno mesto među svetim ratnicima i prikazuje se sa krstastim mačem i štitom.

Narodni običaji vezani za ovaj praznik duboko su ukorenjeni u verovanjima o zaštiti doma i blagostanju. Iako se radi o radnom danu, vernici izbegavaju teške fizičke obaveze i, prema predanju, ne odlaze u lov kako bi izbegli nesreću u godini koja dolazi. U danima koji slede, od 16. do 24. novembra, vladaju tzv. Mratinci ili Vučiji dani — period povezan sa Svetim Mratom, zaštitnikom vukova. Prema starim narodnim shvatanjima, u tim danima ne treba davati stvari iz kuće, prati veš, presti vunu, niti obavljati ručne poslove, jer se veruje da svetac posmatra ko poštuje običaje i svojom voljom određuje „vukovu pravdu“.

Narod takođe prati vreme tokom Mratinaca: ako ovi dani prođu u magli, veruje se da nas čeka promenljiva i maglovita zima, dok vedro vreme najavljuje hladnu i oštru sezonu pred nama.